Olmuyorsa, Olmuyordur

İnsanlık, insan olmak...
Bazılarımıza ne zor geliyor değil mi? Halbuki o kadar kolay bir meziyetken...
Umursamamak, ruhsuzlaşmak...
Ne kolay değil mi? Bazıları için...
Ya biz kadınları ne sanıyorlar? 
Ruhları bozuk varlıklar! 
Tabi bazıları için...
Vicdanı yokmuş gibi davranış gösteriyor. Evet uzun zamandır böyleydi. Şimdi soracaksınız bana. Peki sen bunun farkında olduğun halde neden tekrar tekrar onun peşinden gittin? Diyeceksiniz. 
Yanacağımı bildiğim halde, sonunda ağır bedel ödiyeceğimi bildiğim halde gittim işte. 
Niye mi? 
Kendimi bıraktım ona koştum. Ailemi bıraktım ona koştum. Niye mi yaptım? 
SEVDİM! 
Sadece sevdim.
Olmuyormuş, anladım. 
2 kere aynı hatayı yaptı. Göz yumdum, affettim. 3.' ye geldik. Gelmek istemiyordum.
Korktum, bitiremedim. 
Bana öyle bir darbe vursun istiyordum ki haksız olan taraf ben olmayayayım diye kendimi avutuyordum. Kendimi, benliğimi gene bitirmek, mahvetmek istiyordum.
Oldu da. O gün geldi ve o koskocaman iğneyi kalbime sapladı.
Ama o, benim onu ne kadar çok sevdiğimi görmek istemedi.
Kendi elleriyle kocaman seven kalbi tek davranışıyla bitirdi. 
Bilmiyor. Hâla daha görmek istemiyor. 
Artık onun için çabalamayacağım. İşte o, bunun şuan da bile farkında değil. 
Olmasın.
Ben ağlarım, deli gibi... 
Gözyaşlarım sel olur, 
Kimseler görmediği zaman, geceleri ağlarım. 
Deli gibi...
Varsın o da görmesin. Bir çok şeyi görmediği, göremediği gibi bunuda görmesin.
Canımı acıtır, yandırır...
Sonra, sonra ne mi olur? 
Gerçekleri öğrenirim, anlarım, bilirim.
Hissizleşirim, inanamam. Kimseye inanamam. Kimseye sarılamam. 
Sadece kendime sarılır dururum. 
Aşka olan inancım, anlamı güneş olan biri tarafından kaybettirilir. Bitirilir. 
Olsun istedim. Olmadı...
Olsun. 
Gönlüm rahat mı? 
Elimden geleni yaptım mı? 
Cidden olmuyorsa zorlamayacaksın.
#170117 BİTİŞ.
#GÜNEŞ' E 


OLMUYORSA ZORLAMAYACAKSIN
 
   Olsun istersin...
   Hatta olsun diye yapılması gerekenden          daha da fazla üstelersin.
   Aşktır; değer verirsin, ödün verirsin,              sevgiden de öte saygı gösterirsin,                    olmayacak kaç şey varsa bir araya bile          getirirsin...
   Bakarsın, ne anlattığını anlayabilmiş (?)
   ne de çözüm için bi' şeyler yapma                    gayretinde.
   İştir; sabahlarsın, "olsun" diye ailenden        çaldığın zamanı oraya verirsin...
   Dosttur; hayatta kimseyi dinlemediğin          kadar dinler, kendine ayırmadığın onca        şeyi "o' na" ayırmaya çalışırsın...
   Sonra olayın içinden kendini çıkartır              şöyle karşıdan yaptıklarına bir bakarsın...
   Bakarsın ki her şey başladığın gibi!
   Olmuyorsa, olmuyordur!
   Gönlün rahat mı?
   Elinden geleni yaptın mı?
   Cidden olmuyorsa zorlama.

                                             #CEMALSÜREYA

Sevginin ödülüsün, SEN

Seni seni, Evet seni işte öyle çok seviyorum ki çocuk seni.. Aslında hiç bir sorumun cevabı değilsin ama seviyorum işte. Olmasanda olur diyemiyorum, seviyorum. Günden güne aşık oluyorum. Her ne yapsan bile vazgeçemiyorum senden. Tarif edemediğim bir şey var sende, beni kendinde çeken bir şey bu!   Sen denilince bütün zamanlae duruyor, seviyorum.
Seninle yürümek daha güzel, yürümeyi de seviyorum.
Yürüyüşünü seviyorum.
Seninle gülmek daha güzel, gülmeyi de seviyorum.
Gülüşünü de seviyorum. Gülüşüne de bitiyorum.
Bir şey yerken bana bakmanı, beni seyretmeni seviyorum.
Birlikte saçma sapan şeylere gülüşümüzü, üzülüşümüzü seviyorum.
Benim yanımda mutlu olmanı seviyorum.
Başka bir kadın yapmaya çalısmıyorsun beni.
Böyle kabul ediyosun, kabul edişini seviyorum.
Beni okumayı seviyorsun, beni seviyosun.
Seni seviyorum.
Her insan gibi değil, baçak birini severmiş gibi degil, baska seviyorum ben seni.
O her sıradanlar gibi degil.
O sıradan kurulan cümleler gibi değil.
Ben seni, başka bir alfabeyle seviyorum.
Git dediğimde gidemeyişini
Arkamdan bakarken üzülüşünü seviyorum.
Biz bize yeteriz bizi seviyorum.
Yapacak hiçbir şey yok, seviyorum işte..

Sevin, Sevilinn.. Hayat kısa beyaaa

Sevdiklerimizle, sevildiklerimizle yan yana olmak.. Sarılmak, bakısmak..
Seviyorum diyebilmek mesela..
Birine, sevdiğiniz birine hele ki; seni seviyorum diyebilmek. Yapın bunu! İlla ki sevgilinize demenize de gerek yok. Sevdiginiz; bir dosta, arkadasa, kardesinize, annenize, babanıza..
Yapın bunu. Sevinin, sevindirin.
İçinizi ısıtır. Sımsıcsk duygularka kaplanırsınız..
Dediğim gibi zeytin gözlüü çocuk seni seviyorum.. Çok Seviyorum..
Güzel günlerimiz, keşke demiyeceğimiz, pişman olmıyacagımız günlerden bahsediyorum.. Hayatımızda bunöara yer olmasın..
Biz istedikçe, hersey yolur..
Çok istersen gelerr bence: derdi cici kusum:) eger okuyorsa suanda anlar o canımmmm ahaha :)
Hayat kısa, zaman kısa..
Ne geçmişi, ne de gelecegi düşünmeye..
Tam, şuan ki bulundugunuz durumdan, konumdan baska hiçbir şeyi düşünmeyin arkadaslar..
Çünküüü ne demiştik, zaman geçiyor.
Hayat ne geçmişi, ne de gelecegi düşünebilicek, kafa yorulacak kadar uzun degil.. O yuzden boşverin. Takmayın.
Bugun basınızdan kötü bir şey geçmişse de bosverin. Yarın onu gene tekrar tekrar düşünmeyin.
Geçmiş, olmuş, bitmiş..

ÇOCUK kalalım yaeee :)

"Şöyle hayat dursa, iki sene yaşayalımm ama geçmemiş gibi tekrar aynı hayattan devam etsek yaee" bir pavarottii deyişiyle zamanı da durdurduk ahahaha:)
Herkesin uzun aralı görüşememiş eski arkadaslıkları, dostlukları vardır. 3 yıl sonra tekrar görüşmek de varmıs, o arada olan biteni 3 saatte anlatmakta.. Ve en önemlisi de 3 yıl aradan sonra gene aynı samimiyet, aynı duygularla.. Hiç değişmemişiz be pavarotti. Biz büyüyoruz evet ama farkındasın dimi, o çocukluğumuz, huylarımız aynı masumlukta.
Bakıslarımızdan belli..
Hep böyle kalalım; ÇOCUK kalalım!.
Böyle sıkı, sımsıkı dostluklar lazım bize..
Aradan yıllar geçse bile aynı kalan, değişmeyen.
Hayat dursun mu yaeee!
Hep çocuk kalalım biz, büyümeyelim. Biliyoruz çünkü büyüyünce bütün sorunların arttıgını, büyüdüğünü..
Kalalım kalalım. Bizim ruhumuz; hep o saf, temiz ÇOCUK gibi kalsın..
(Gerçi daha büyümenin basındayız da, işte insan içerleniyorrrr ahahah)

Kendinize Zaman Ayırın.

Bugunde adalar yapıp bitirdik mi diyelim ne diyelim??
Adayı seviyorum ya düşünsene denizin ortasındasın ufak bir yer, yeşillik ve dört yanı denizle çevrili, beyaz minnoş evler, sıcak insanlar, minnoş köpekler, kediler..
Bana hep böyle; tam sıcak, kafa dinlemelik yer gibi gelir adalar..
Hep huzur verirrler. İçimi rahatlatırlar, orda kalmak isterim. Beyaz evlerde..
Adalar diyordukk, vapur diyorduk..
Güzel işte yaee böyle bir an da ada vapurunda üç kişik yerde tek basıma oturunca, duygularımı dökesim geldi:)
Sevelimm, sevilelim..
Otur dinle. Metro çıkıslarında o enstrünmanla şahaneler yaratan insanları dinle, sevgi göstermiş olursuuun; dinleyerek.. Dinlememiz bile o uğras verdikleri, emek verdiklerine yetebilecegini bildiğimiz halde, hep pas geçip amaan der geçeriz. Bugun çok hoş guzel bir ekiple karsılastım. Taksim metrosundan şişhaneye geçişimde gördüm ve kemanlar çellolar havada ucusuyordu resmen. Çok hosuma gitti. Durdum, uzaktan dinledim. Muhteşemdiler.. Gerçi muhteşem az kalırdı yanlarında..
Durun bir yarım saat, yarım saatte olsa azıcık kendinizi şarkıya verin, düşünmeyin hiçbir şeyi boşverin..
Güzelli günler olsun muuuu? Olsun..

Doğru tercih..

Dönüm noktanız olur..
Her insan gibi.
Benimde oldu. Dünden sonra kime güvenip, kime güvenmiycegime, kime yakınlasıcagımı, nasıl davranıcagımı, sevdiklerimizi üzmemeye calısıcagımı öğrendim. Eger onları kaybetmek istemiyorsak bu böyle olmalı..
Eger onlar bizim çabalarımıza rağmen bizi kaybetmek istiyorlarsa.. Eyvallah.
Yaşamın döngüsü..
Arkadaslarını, dostluklarınızı iyi seçin arkadaslar.

Giden geri gelmiyor..

Üzüldüm, ağladım, kırıldım, incindim..
Her teline kadar.
Herşeyi yasadım. Dısa vurmadım hiçbirşeyi içimde yasadım ve bitti, bitti gibi sayılır.
En yakınım dedigimi kaybettim..
Haklıydı hemde çok haklıydı..
Yazdım. Köpeklik yaptım resmen çooook uzun bir yazı yazdım, cevap vermedi.
Brad pitle bulustum bugun aksama dogru babişle gezdik derken telefon kapanmıs.
Eve bir geldim iki mesaj:
İkinizde yüzsüzsünüz
İkinizinde canını yakıcam
Bunlar nee!
Oyun mu oynuyorduk? Can yakmaca mı yapıyorduk ne yapıyorduk?
Ben insanları anlamıyorum..
Ya da insanlar beni anlamıyorlar.
Ben üzülmemişim, benim canım yanmamıs, ben bencilim, egolunun tekiymişim.
O uzun yazıda bile özür dilemeyip, affet demişim.
Ben hiçbiri degilim, ben bunlar degildim.
O bana yapsaymıs aynı şeyi ben daha kötüsünü yaparmısım ona.
Hayır yapmazdım ya yapamazdım. Ben evet en yakınım dediğime adilik yaptım ama onu o anda kaybetme korkusuyla Evet ben söyledim diyemedigimden yapamadım, diyemedim. Kaybedicem diye korktum. Öğrenmez dedim..
Neden kimse anlamıyor beni..
Beni aradıgında bile bana köpek muamalesi yaptı. Diyemedim lan hiç bişey sesim titredi kalbim agzıma geldi sadece ; tamam, haklısın, çok güzel.. Diyebildim..
Sadece bunlar..
Ben bu degilim ben bir hata yaptım evet kabul ediyorum sonuna kadar..
Kız, söv, bagır çağır..
Ama benim hiçbir duygu yasamadıgımı sanma.
Ben aradıgında siktir git, kapa telefonu da diyebilirdim.
Yapamadım. Ben diyemem. O benim bana ne yapsada yakın arkadasım
Arkadasımdı..
Oldu galiba biraz..
Üzülüyorum,  çok üzülüyorum. En azından her seyi yaptım özür dileyerek, vicdanım rahat üzülüyorum.. Ama ne yazıkki; giden geri gelmiyor..